Η σήραγγα κατασκευάστηκε για να μεταφέρει το νερό από το Μαραθώνα στην Αθήνα, και πήρε το όνομα της από την ομώνυμη περιοχή το Μπογιάτι, μεταξύ Άνοιξης και Αγίου Στεφάνου. Το μήκος της είναι 13,4 χλμ., και οι εσωτερικές της διαστάσεις είναι 2,40 x 2,30 μ. Ήταν το σημαντικότερο και πολυπλοκότερο έργο του προγράμματος, καθώς εκτός του διοχετευτικού έχει και αποστραγγιστικό χαρακτήρα. Ως λύση η σήραγγα, ήταν πιο δαπανηρή αλλά επιλέχθηκε λόγω της επιμονής των Αμερικανών μηχανικών. Εφαρμόστηκαν καινοτόμες τεχνικές, για τη διάνοιξη των τμημάτων της σε μαλακά ή χαλαρά εδάφη και χρειάστηκαν 4,5 χρόνια για να ολοκληρωθεί, αντί των 8 που υπολόγιζαν οι μηχανικοί του ελληνικού δημοσίου. Εργάστηκαν σε αυτή περίπου 450 άνθρωποι, επί 24ωρης βάσης, σε βάρδιες. Οι εργασίες ξεκίνησαν τον Αύγουστο του 1926, από το βόρειο άκρο της, στον πυθμένα της Λίμνης. Στις 30 Μαρτίου 1930, σε ειδική τελετή, συναντήθηκαν τα δύο διανοιγόμενα τμήματα, της Λίμνης και της Χελιδονούς, στην Κηφισιά. Για τη διάνοιξη των ορυγμάτων χρησιμοποιήθηκε πρώτη φορά στην Ελλάδα ειδικό χαλύβδινο κομπρεσέρ. Η σήραγγα ολοκληρώθηκε τον Φεβρουάριο του 1931.