Κατά την επιστράτευση 3.500 άτομα στάλθηκαν σε έργα οδοποιίας, σε λατομεία και στην κατασκευή του αεροδρομίου στην περιοχή Σέδες. Τα έργα είχε αναλάβει η εταιρεία Todt για λογαριασμό του γερμανικού στρατού. Οι συνθήκες εργασίες ήταν εξαιρετικά σκληρές όπως και η διαβίωση. Η διατροφή των άμαθων σε χειρωνακτικές εργασίες επιστρατευμένων ήταν κακή, η στέγαση άθλια και η υγειονομική φροντίδα ανύπαρκτη, με αποτέλεσμα πάρα πολλοί να αρρωστήσουν. Ο εργολάβος των έργων πρότεινε στην Ισραηλιτική Κοινότητα να εξαγοράσει την αγγαρεία προτείνοντας ένα υπέρογκο ποσό για την απελευθέρωσή τους. Το ποσό ανερχόταν σε δυο δισεκατομμύρια δραχμές και καταβλήθηκε σε δόσεις. Με την καταβολή της πρώτης δόσης, οι επιστρατευμένοι στα έργα άρχισαν να επιστρέφουν στη Θεσσαλονίκη. Προκειμένου να συγκεντρωθούν τα λύτρα η Ισραηλιτική Κοινότητα επέβαλε υποχρεωτική εισφορά στα μέλη της ανάλογη προς την περιουσία τους. Η Γενική Διοίκηση Μακεδονίας διέλυσε το εβραϊκό νεκροταφείο και διένειμε το οικοδομικό υλικό σε διάφορους ιδιωτικούς και δημόσιους φορείς της πόλης.