Οι αμφορείς χρησίμευαν κυρίως για τη μεταφορά και την αποθήκευση υγρών προϊόντων. Στην Αττική της Γεωμετρικής περιόδου, ωστόσο, συνήθιζαν να χρησιμοποιούν ευμεγέθεις ή ακόμη και μνημειακούς αμφορείς σε ταφές ως τεφροδόχα αγγεία, ως σήματα τάφων ή και ως κτερίσματα. Οι μορφές ανθρώπων ή ζώων σπανίζουν στην αττική αγγειογραφία της Γεωμετρικής περιόδου και, όταν εμφανίζονται, μοιάζουν να διαταράσσουν τη γεωμετρική αυστηρότητα της διακόσμησης. Ωστόσο, λίγο πριν από το 750 π.Χ., παρατηρείται μια ξαφνική άνθηση της εικονιστικής αναπαράστασης, συνήθως με σκηνές ταφικού περιεχομένου. Ο συγκεκριμένος αμφορέας φέρει στο λαιμό παράσταση άρματος με ηνίοχο που κρατά τους χαλινούς και το κέντρον (μαστίγιο). Μπροστά από το άρμα στέκεται άνδρας με κλαδιά στα χέρια. Η παρουσία του άρματος ίσως αποτελεί αναφορά στον αριστοκράτη κάτοχο του αγγείου ή στη συμμετοχή του σε ιππικούς επιτάφιους αγώνες. Το έργο χαρακτηρίζεται από τη σχηματοποίηση της γεωμετρικής αισθητικής και αποδίδεται σε ανώνυμο αγγειογράφο αττικού εργαστηρίου, που είναι γνωστό με την ονομασία εργαστήριο του Ζωγράφου των Αθηνών 894. Το εργαστήριο αυτό υπήρξε πρωτοπόρο στην τεχνοτροπία της εικονιστικής ζωγραφικής.