Εξαιρετικής ποιότητας αττική κύλικα των ύστερων αρχαϊκών χρόνων, αποδιδόμενη στο Ζωγράφο του Αντιφώντος, έναν καλλιτέχνη που συνήθιζε να απεικονίζει συμποσιακά θέματα αλλά και τολμηρές ερωτικές σκηνές. Στο εσωτερικό του αγγείου εικονίζεται γυμνός νέος που αντλεί κρασί από κρατήρα για να γεμίσει την κύλικα που κρατά στο χέρι. Σύμφωνα με την επιγραφή, ο νέος ονομάζεται ΛΥΣΙΣ, ενώ η ομορφιά του επαινείται με την προσθήκη του επιθέτου ΚΑΛΟΣ. Η συνήθεια των αγγειογράφων να ονομάζουν και να επαινούν την ομορφιά ορισμένων εφήβων, συνήθως από πλούσιες και αριστοκρατικές οικογένειες, πιστοποιείται ήδη από τα μέσα του 6ου και καθ’ όλη την διάρκεια του 5ου αι. π.Χ. Η σκηνή παραπέμπει στο συμπόσιο που εικονίζεται στην εξωτερική επιφάνεια του αγγείου. Τα συμπόσια –συγκεντρώσεις ανδρών, κυρίως αριστοκρατικής καταγωγής, που έπιναν, έτρωγαν και συζητούσαν– αποτελούσαν σημαντικότατο κοινωνικό θεσμό κατά την αρχαιότητα και έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη γέννηση και τη διάδοση της αρχαϊκής ποίησης. Στη συγκεκριμένη παράσταση, οι συνδαιτυμόνες διασκεδάζουν επιδιδόμενοι στον κότταβο, ένα δημοφιλές ερωτικό παιχνίδι που διεξήγετο μετά το δείπνο, κατά τη διάρκεια του πότου – του ουσιαστικού μέρους του συμποσίου. Οι συμποσιαστές στριφογύριζαν με τον δεξιό δείκτη το κύπελλό τους (κύλικα) και προσπαθούσαν να εκτοξεύσουν το κρασί –χωρίς να το χύσουν– μέσα σε κάποιον στόχο που βρισκόταν στο δάπεδο, ενώ, συγχρόνως, ανέφεραν το όνομα του ατόμου του οποίου ήθελαν να κερδίσουν την αγάπη. Εάν έβρισκαν το στόχο υποτίθεται ότι κέρδιζαν και στην αγάπη. Το παιχνίδι αυτό εισήχθη στην Ελλάδα και την Ετρουρία κατά τον 6ο αι. π.Χ., ενώ ονομαζόταν και σικελικόν επειδή θεωρείται επινόηση των Δωριέων αποίκων της Σικελίας.