Ο σιδηροδρομικός σταθμός της Νάουσας τέθηκε σε λειτουργία το 1894 και ανήκε στο δίκτυο σύνδεσης Θεσσαλονίκης-Μοναστηρίου. Όπως και οι άλλοι σταθμοί της γραμμής, το διώροφο κτίριο έχει έντονες κεντροευρωπαϊκές επιρροές. Το ισόγειο προοριζόταν για τις ανάγκες των επιβατών, ενώ ο σταθμάρχης και η οικογένειά του έμεναν στον πρώτο όροφο. Ο χώρος αναμονής των γυναικών έκλεινε με καφασωτό, ενώ υπήρχε ιδιαίτερο δωμάτιο για τους χωροφύλακες. Ο σταθμός θερμαινόταν με θερμάστρα που προσαρμοζόταν στην καμινάδα. Ακριβώς δίπλα στο κεντρικό κτίριο βρίσκεται ο χαμηλότερος αποθηκευτικός χώρος για τα εμπορεύματα. Η εταιρεία διαχείρισης του σιδηροδρόμου (Chemins de fer Salonique à Monastère) πάντως δεν είχε ιδιαίτερο κίνητρο να αυξήσει τις παροχές προς τους επιβάτες. Η οθωμανική κυβέρνηση είχε εγγυηθεί το ελάχιστο εισόδημα με αποτέλεσμα η εταιρεία να μην ενδιαφέρεται να αυξήσει τα έσοδά της. Αντιθέτως, η μικρή κίνηση μείωνε τα έξοδα και βελτίωνε τα κέρδη.