Η εξαετία 1882-1888 ήταν δύσκολη. Τα οικονομικά του Παπαδιαμάντη ήταν σε άθλια κατάσταση και τα χρέη αυξάνονταν ραγδαία. Καθώς τα γαλλικά ήταν πολύ συνηθισμένα και τα ιταλικά του δεν ήταν καλά, αποφάσισε να μάθει μία πιο σπάνια γλώσσα, ώστε να κερδίσει το ψωμί του από μεταφράσεις. Επιλέγει τα αγγλικά, ώστε να ικανοποιήσει την παλιά του φιλοδοξία να διαβάσει Σαίξπηρ και Μίλτον, αλλά και επειδή έβλεπε ότι υπήρχε αγορά για μεταφράσεις από την αγγλική ειδησεογραφία. Το Νοέμβριο του 1888 έγινε τακτικός μεταφραστής για την «Εφημερίδα» του Δημήτρη Κορομηλά. Η δουλειά δεν τον ενθουσίαζε και φρόντιζε να τελειώνει όσο το δυνατό πιο γρήγορα για να προλάβει τις αγρυπνίες ή τους φίλους του για κρασί.