Το έργο “Εκδρομή στο Γαλάτσι” παρουσιάζει μια ομάδα καθισμένων ανθρώπων να ξεκουράζεται κάτω από μια συστάδα δέντρων στη γνωστή συνοικία της Αθήνας. Το Γαλάτσι την περίοδο που ζωγραφίστηκε το έργο, στα μέσα περίπου της δεκαετίας του 1930, ήταν ένας από τους πιο δημοφιλείς προορισμούς στις μονοήμερες εκδρομικές εξορμήσεις των Αθηναίων. Ο ζωγράφος αποδίδει γενικευτικά τις φιγούρες και τον χώρο που τις περιβάλλει. Υπάρχει έντονη σχηματοποίηση, το στοιχείο της παραμόρφωσης είναι εμφανές ενώ η προοπτική, οι λεπτομέρειες και η φυσιοκρατική αναπαράσταση καταργούνται. Τα περιγράμματα είναι σκληρά και βαριά, τα χρώματα επίπεδα και τα πρόσωπα των μορφών είναι άδεια, χωρίς χαρακτηριστικά. Παρόλο που θα περιμέναμε μια χαρούμενη ατμόσφαιρα, όπως μας προετοιμάζει ο τίτλος, η αίσθηση που αποπνέει η σύνθεση είναι απαισιόδοξη και μελαγχολική.