Το εικαστικό έργο του Θεόφραστου Τριανταφυλλίδη αποτελεί έναν από τους πυλώνες του μοντερνισμού στην ελληνική τέχνη του πρώτου μισού του 20ού αιώνα, ενώ ταυτόχρονα συνιστά εξαιρετικά σπάνιο φαινόμενο θεματικής ευρύτητας. Ο Τριανταφυλλίδης ζωγράφισε τοπία, προσωπογραφίες, νεκρές φύσεις, θρησκευτικά θέματα και σκηνές που περιγράφουν ανθρώπινες σχέσεις. Είναι από τους πρώτους Έλληνες καλλιτέχνες που φιλοτέχνησε σειρές έργων με έναν θεματικό άξονα. Οι πιο χαρακτηριστικές από αυτές τις σειρές είναι “οι Πρόσφυγες”, “οι Τσιγγάνοι”, “οι Νταντάδες”, “οι Λουόμενοι”, “οι Πιερότοι” και “οι Συνδαιτυμόνες”. Δουλεύοντας συνεχώς πάνω σε ένα θέμα, επιθυμούσε να διερευνήσει τις πολλαπλές εκφραστικές και συνθετικές δυνατότητές του. Κυρίαρχο γνώρισμα στις συνθέσεις του είναι ο τονισμός της ανθρώπινης διάστασης, η τρυφερότητα και η κατανόηση, η αγάπη και η οικειότητα με τις οποίες απεικονίζει τις ανθρώπινες μορφές. Μορφές που συχνά βρίσκονται και κινούνται στο περιθώριο της ζωής, στις ασθενέστερες και χαμηλότερες κοινωνικές τάξεις των σκληρά εργαζόμενων βιοπαλαιστών.