Το φωταέριο, εκτός από την πίσσα, την αμμωνία και τη ναφθαλίνη περιείχε ένα ακόμα συστατικό. Το υδρόθειο, ή αλλιώς το γνωστό μας θειάφι. Η μυρωδιά του ήταν τόσο έντονη που ήταν αδύνατον να φωτιστούν κλειστοί χώροι. Έτσι λοιπόν το φωταέριο καθαριζόταν και από το θειάφι μέσα σε μεγάλες δεξαμενές που περιείχαν χώμα με αλκαλικές ιδιότητες. Έπειτα περνούσε μέσα από τη δεξαμενή και το χώμα συγκρατούσε την ποσότητα του υδρόθειου. Κάπως έτσι ολοκληρωνόταν το στάδιο του καθαρισμού.