Εντυπωσιακά και σε περίοπτη θέση, τα ερείπια του μοναδικού ναού της θεάς Δήμητρας σε ολόκληρο τον αρχαιολογικό χώρο της Ελευσίνας μαρτυρούν τη μεγαλοπρέπεια αλλά και το άβατο της λατρείας, που σκότωνε όσους τολμούσαν να τη διαδώσουν. Υπακούοντας στις υποδείξεις της θεάς, σύμφωνα με τον Ομηρικό Ύμνο, οι κάτοικοι της Ελευσίνας έχτισαν έναν τετράγωνο ναό για να περιβάλλουν μία αίθουσα με κλιμακωτά καθίσματα σε κάθε πλευρά της για τους μύστες. Στο κέντρο αυτής της αίθουσας ένας μικρότερος θάλαμος, το «Ανάκτορο» φύλαγε στους κόλπους του τα ιερά σύμβολα της θεάς μαζί με το μυστικό των τελετουργιών που λάμβαναν χώρα στα Ελευσίνια Μυστήρια. Σπουδαίοι αρχιτέκτονες, όπως ο Ικτίνος, ο Κόροιβος, ο Μεταγένης και ο Ξενοκλής γοητεύτηκαν από την ιδέα ενός ναού αφιερωμένου στη δύναμη της γης να πεθαίνει και να αναγεννάται και καταπιάστηκαν με την υλοποίησή του. Στις μέρες μας, ένας περίπατος στον αλλοτινό τόπο του μεγάρου των Ευμολπιδών, των αρχόντων που καλοδέχτηκαν την απελπισμένη μητέρα-θεά, ταξιδεύει τον επισκέπτη σε ένα παρελθόν μυστηριακής απλότητας, εξαγνισμένο από σκιές και εμπόδια, όπου η φύση έχει τον πρώτο λόγο.