Το πρώτο ελληνικό μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO αφιερώθηκε από τους Φιγαλείς στον θεό του φωτός και της μουσικής, ως δείγμα ευγνωμοσύνης είτε για την ανάκτηση της πόλης τους από τους Σπαρτιάτες το 659 π.Χ., είτε για τη βοήθειά του στον περιορισμό της επιδημίας που έπληττε την πόλη την περίοδο του Πελοποννησιακού πολέμου. Ο αρχιτέκτονας του Παρθενώνα, Ικτίνος, δημιούργησε έναν μεγαλόπρεπο ναό, προορισμένο να ενώνει τους τρεις αρχιτεκτονικούς ρυθμούς της αρχαιότητας: τον δωρικό, τον ιωνικό και τον κορινθιακό σε έναν τόπο «βουνίσιας αυστηρότητας κι ερημιάς», όπως χαρακτηριστικά γράφει ο Νίκος Καζαντζάκης.