Γιατί στέκω κάθε φορά εκστατική πάνω σ’ αυτό το λόφο, το «Βράχο» όπως ονόμαζε τούτη την Καστρόπολη ο Βαμβακάρης; Κοιτάζω πάνω, το μεσαιωνικό ναό του Αγίου Γεωργίου, ένα πνευματικό μνημείο. Κοιτάζω κάτω την πλαγιά όπου αργά κινούνται τα λιγοστά προβατάκια που μας ταράζουν με τα κουδούνια τους μέσα στη ραστώνη. Τρεις πύλες του κάστρου: ψηλά η Κιουρά, κάτω η Πορτάρα και η Καμάρα απ’ την άλλη, την απόκρημνη πλευρά του «Βράχου». Μόχθος, πίστη, αυταπάρνηση και πέτρα ήταν τα στοιχεία αυτά που τα μεσαιωνικά χρόνια έφτιαξαν αυτή την καστροπολιτεία.