Ο Άγιος Βαρνάβας στέκεται στη μέση του μυστηριώδους παρόχθιου δάσους και μοιάζει με οποιαδήποτε άλλη εκκλησία χαμένη στη μέση του πουθενά, έχει όμως κάποια πολύ ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Το δάπεδο είναι τρία σκαλοπάτια χαμηλότερα από το έδαφος και τον χειμώνα πλημμυρίζει σχεδόν μέχρι το επίπεδο της πόρτας από νερό που αναβλύζει από τη γη. Στην είσοδο προσέξτε τα δύο κιονόκρανα στη μέση περίπου της παραστάδας. Όταν κτίστηκε ο ναός, το έδαφος βρισκόταν κατά 1,5 μέτρο πιο χαμηλά και τα κιονόκρανα ήταν στην κορυφή της πόρτας. Και αν κοιτάξετε πίσω από το αναποδογυρισμένο κιονόκρανο που έχει μετατραπεί σε γλάστρα στη δυτική πλευρά του ναού, θα δείτε την αψίδα μίας πόρτας η οποία έχει πλέον σχεδόν ολοκληρωτικά θαφτεί.