Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν (λανθασμένα) πως οι νεαροί πελαργοί εξασφάλιζαν τροφή και στέγη για τους ηλικιωμένους γονείς τους. Η κλασική Αθήνα είχε νομοθεσία που επέβαλλε να συντηρούν τα παιδιά τους γονείς τους όταν εκείνοι γερνούσαν. Ο νομοθέτης Σόλων υποστήριζε ότι όποιο παιδί δεν φρόντιζε τους γονείς του, έπρεπε να χάνει τα δικαιώματα του πολίτη. Κάθε Αθηναίος είχε το δικαίωμα να καταγγείλει την κακοποίηση γονιών, παππούδων και προ-παππούδων. Η πίστη στη φροντίδα των νέων πελαργών προς τους ηλικιωμένους επέζησε μέχρι τα νεότερα χρόνια μέσα από ιστορίες για πελαργούς που έδιναν τα φτερά τους στους γονείς τους όταν εκείνοι έχαναν τα δικά τους.