Φεβρουάριος του 1379. Τα λιθόστρωτα δρομάκια του Κάστρου των Ιωαννίνων είναι έρημα, σύντομα θα ξεσπάσει μπόρα. Για μια μπόρα, άλλη όμως, όχι αυτή από τον ουρανό, συζητάνε και στο σπίτι του πρωτοβεστιαρίου, του θησαυροφύλακα Μιχαήλ Αψαρά, οι άρχοντες της χώρας. Οι Αλβανοί έχουν πυκνώσει τις επιδρομές τους. Σύντομα οι φόβοι γίνονται πραγματικότητα. Αλβανοί της οικογένειας των Μαλακασαίων επιτίθενται, πολλοί έχουν ήδη σκαρφαλώσει στα τείχη. Ο πρωτοστράτορας Νικόλαος αποφασίζει να τους αντιμετωπίσει στη λίμνη. Δίνει στους άντρες του σπαθιά και δόρατα, τοξοβαλίστρες και χειροσίφωνες, μικρά φλογοβόλα, κι όλοι μαζί πηδάνε σε βάρκες. Οι Μαλακασαίοι πολεμάνε γενναία. Όμως τα φλογισμένα βέλη χτυπούν ανελέητα. Τα μονόξυλα του εχθρού παίρνουν φωτιά, άλλα αναποδογυρίζουν. Βλέποντας την καταστροφή, όσοι μπήκαν στα τείχη παραδίδονται. Ο Σέρβος δεσπότης τούς στέλνει στα σκλαβοπάζαρα της Άρτας. Η «ναυμαχία» στη λίμνη έχει σώσει την πόλη.