Όταν έφτασε η παρέα του Καζαντζάκη, οι λογοτεχνικές βραδιές διαδέχονταν η μία την άλλη. Την ημέρα ο Καζαντζάκης και ο Σικελιανός έκαναν μακρινούς περιπάτους και συζητούσαν ή αναζητούσαν καινούριες λέξεις από τους ντόπιους. Τον Καζαντζάκη τον χαρακτήριζαν απόμακρο καθώς άργησε να κάνει επαφές με τους ντόπιους και δεν πήγαινε συχνά ως την Πραστοβά. Στενή φιλία έκανε με λίγους, όπως τον Ελπιδοφόρο Χιουρέα και τον δήμαρχο Κώστα Πατριαρχέα. Λένε ότι ήταν μοναχικός αλλά ευγενικός και καλός. Μια φορά πήρε έναν ντόπιο για συντροφιά και έφτασαν με τα πόδια μέχρι τον Μυστρά, όμως όταν γύρισε έπεσε στο στρώμα για τρεις μέρες. Αντίθετα, ο Σικελιανός ήταν ανοιχτόκαρδος και έπιανε κουβέντα με όλους. Στο μεταλλείο πήγε μόνο μια φορά, αφού άλλα τον ενδιέφεραν. Απολάμβανε τη θάλασσα και τον ήλιο και έκανε απαγγελίες.