Τα μαθητικά συσσίτια ως θεσμός ήταν καθιερωμένος ήδη από το 1931. Στους μαθητές προσφέρονταν φαγητό για λόγους υγειονομικούς και την αποφυγή υποσιτισμού, κοινωνικούς εφόσον ήταν εγκαταλελειμμένα παιδιά αλλά και για παιδαγωγικούς λόγους γιατί η πείνα επηρέαζε σαφώς την απόδοση του μαθητή. Το σχολείο του οικισμού επαναλειτούργησε το 1947. Μετά την κατοχή τα περισσότερα παιδιά ήταν εξασθενημένα, εμφανώς αδυνατισμένα και φιλάσθενα. Κάθε πρωί πριν την έναρξη των μαθημάτων στην τραπεζαρία σερβίριζαν εκ περιτροπής οι μητέρες τους γάλα, που τους παρείχε η Ulen. Αυτό μπορεί να συνδυάζονταν κάποιες φορές και με φρεσκοψημένα ζεστά κουλουράκια, μία λιχουδιά που ετοίμαζε για εκείνα η γυναίκα του επιστάτη του σχολείου.